Төрт мезгіл ертегісі

Ерте,ерте, ертеде атақты Жыл ақсақалдың Қыс, Күз дейтін екі ұлы, Көктем, Жаз дейтін екі қызы болыпты.

Ұлдары мен қыздары есейгеннен кейін, Жыл ақсақал оларды алдына шақырыпты.

— Ұлдарым мен қыздарым! Ақылдарың толысты, буындарың бекіді. Енді мен сендерге үлкен сенім артып, зор міндет жүктегелі отырмын. Қалай көресіңдер? – деп, ол ұлдары мен қыздарына сынай қарапты.

— Мен дайынмын!-дейді қызу қанды Қыс қатулы қабағымен сүзе қарап.

— Мен де, – депті Көктем сұлу қасын керіп.

— Мен де, – депті көңілшек Күз аузын бұртитып.

— Мен де, – депті жадыраған Жаз.

Жыл ақсақал оларға риза болады.

— Ендеше, мен сендерге он екі Айды үш-үштен теңдей бөліп, енші бергім келіп отыр, – деп, Жыл ақсақал денесін тіктеп алады да, — мына әр қағазға ай аттары жазылған. Әрқайсысың үш-үштен алатын болыңдар, – деп ораулы он екі қағазды шашып тастайды…

Ұлдары мен қыздары шашылған қағаздарды таласып- тармасып алап жатады.

— Сонымен сендер кезекпен үш ай жұмыс істейтін боласыңдар.

Ал жолдарың болсын! Бірақ бір ескертерім сол, әрқашан халық үшін, адамдар үшін қызмет ететіндеріңді ұмытпаңдар, – дейді де Жыл ақсақал кетуге ыңғайланады.

Содан бері жылдың төрт мезгілі – көктем, жаз, күз, қыс адамдарға қалтқысыз қызмет етумен келеді.